سلام و دو صد درود!

در مجموع خودم از حال و هوایی که پورتریت آف لیدی داره خوشم میاد،
اما روایح دودی که در نت‌های میانی وجود داره، به نظرم کار رو یه کم زیادی خشن و سنگین میکنه، و باعث میشه اون لطافت ظریف زنانه کمرنگ بشه...

" اینترلود " برای من تداعی‌گر مردی با اقتدار است، با اقتدار اما خسته از رسم روزگار، مردی چارشونه، بلند بالا و با وقار، با ته ریش نسبتا بلند و موهای جو گندمی، پالتوی جودون ضخیم و خشن خاکستری رنگ برتن دارد، و شال گردنی پارچه‌ای به رنگ سیاه به گردنش... با کفش‌های خسته‌ ولی تمیز، از تنگ غروب تا آخر شب،در خیابان‌ها و کوچه‌های باران خورده‌ ی نمناک قدم میزند، به همان‌ جاهایی میرود که با عشقش پرسه‌های عاشقانه‌ی دونفره می‌زدند.. به خاطرات تلخ و شیرین گذشته فکر میکند و کور سوی امیدی به آینده دارد.. با خود می‌گوید همین دیروز بود انگار که بچه‌ای بازیگوش و با طراوت بودم، ولی چشم برهم زدم و ۳۰-۴۰سال از عمرم گذشت..
باز هم به عشقی که بعد ۱۳سال عاشقی سهم‌ او نشد می‌اندیشد.. حسرت می‌خورد و از این داغ تلخ می‌سوزد... به رویاهای دونفره‌ای که تعبیر نشدند می‌اندیشد... بغض لعنتی گلویش را می‌فشارد، و اشک در چشمانش دو دو میزند، سعی می‌کند که قطره‌ی اشک از گوشه‌ی چشمانش به پایین نچکد و بر گونه‌اش جاری نشود.. دندان‌هایش را به روی هم می‌فشارد و عضلات فک‌اش منقبض می‌شود، نفس عمیقی می‌کشد، بی‌هوا به افق خیره می‌شود و محو در بی‌نهایت... نخی سیگار از پاکت در می‌آورد، کنج لبش می‌گذارد و با کبریتی که شعله‌اش در باد می‌رقصد،روشنش می‌کند.. می‌خواهد بغض‌اش را با دود سیگار فرو ببرد و بگوید قرمزی چشمانم بخاطر دود سیگار است.....
غم دنیا بر دلش نشسته و کوهی بر شانه‌هایش سنگینی می‌کند.. یک دنیا حرف نگفته دارد اما دیگر به کسی اعتماد نمی‌کند، تا دوباره خیانت و جفا نبیند، تا دوباره تنها نشود... این مرد در ظاهر بسیار اجتماعی و خوش برخورد است، اما دیگر با کسی صمیمی نمی‌شود، توگوئی تنهایی برایش بهتر است، تلخ و کم حرف است اما مهربان و سخاوتمند... او کسی است که دیگر قید احساساتش را زده، و با اقتدار و مصمم به سمت اهدافش حرکت می‌کند.