ایسی میاکه لئو ماجور عطری آبزی با رایحه دریاییِ متفاوت و معطر..

تقدیم نگاه دوستان عزیز🌹🌹

سلام دوستان عزیز

این عطر همیشه برایم لذتبخش بوده و بیشتر در فصل پاییز.. تا وقتی مقاله جناب کیوان مشهدی درباره تاریخچه اش را خواندم و عاشق و شیفته این عطر شدم.. 

شاید بوییدن این عطر ما را به یاد جنگ جهانی دوم و افسردگی مردم پس از آن و تلاش عطار در حد وسع خود برای احیای احساسات لطیف پیش از جنگ و رایحه کاج های واقعی بریده شده در منازل ایتالیایی ها در مراسم کریسمس نندازه..

اما برای برخی مثل بنده نوستالژیک و تاریخی بودن یک عطر زیبایی و عمق رایحه آن را دوچندان می‌کنه.‌ چرا که وقتی هر بار پوشیدن این عطر را تجربه می‌کنم همان عواطف زخم خورده تاریخی، همان درماندگی بی انتها و بی مرز انسان ها در عمق چاه تاریخ و تکرار و تکرار آن همه در ذهنم نقش می‌بنده.. گاهی عطر را نباید پوشید برای القای حس خوب.. باید پوشید برای یادآوری رنج های ناگسسته و امیدهای سراب گونه به آینده ای موهوم در غبار آه ها و حسرت ها

قبلا کم لطفی در حقش کرده بودم... اما رایحه‌اش به قدری جذاب و گیرا و خاص بود که نمی‌شد به سادگی از کنارش گذشت.. باتل کاملش را گرفتم تا از دلش در بیارم..

اگر بخواهم احساسم از این عطر را توصیف کنم:

غروب هنگام بر بستر چمنزاری وسیع در آرامش و سکون و به دور از آدمیان، جایی که می‌رود تا ستارگان و مهتاب آهسته و آرام به سکوت تاریک دشت عمق بیشتر دهند، سر در چمن‌ها فرو برده و چشم بر هم نهاده‌ام.. حائلی میان آرامش زندگی و مرگ..