به نظرم هیچ کدوم از عطرهای تیری موگلر بلایند بای های امنی نیستن.

چه نوشته خوبی! همزمان هم تخصصی و دقیق هست و هم زیبا نوشته شده.

اگر پخش و ماندگاری یارا صورتی براتون کافی نیست راستش به نظرم دیگه خیلی نگردید :) فقط برند mancera به صورت کلی به ذهنم میرسه که بهتره. به عطرهای جدید آب بستن کلا. باید زیاد اسپری کنید.

من فقط یارا صورتی رو تست کردم که صد در صد به این عجایب ترجیحش میدم. ته بوی عود عجایب گاهی میتونه آزاردهنده باشه. ضمن اینکه شیرینیش برای من که خیلی شیرین پسند هستم به وضوح کمه. در عین حال به نظرم عجایب عطرباکیفیتی هست. موقع لیر کردن با یه عطر شیرین استوایی البته ایده آل میشه. دیشب با cheirosa 62 از برند sol de janiero لیرش کردم و موقع خواب دیدم غرق در یه بهشت مانگویی استوایی شدم. احتمالا لیر کردنش با هر عطر گورماندی، مثلا الی ساب گرل آو ناو، هم عالی بشه. ضمن اینکه برای هوای خنک ایده آله. (به غیر از ته بوی عود.) فقط میخوام بگم اون مانگوی شیرین کرمی ای که منتظرش هستید نیست.

حالا بریم سر یارا. یارای صورتی یه شیرتوت فرنگی هست با رگه های واضحی از میوه های استوایی. من بی برو برگرد عاشقش هستم و به نظرم خیلی ارزش خریدش بالاست. از ورژن سفید یارا هم زیاد تعریف شنیدم. اگر اشتباه نکنم ورژن نارنجی یارا مانگو داره که متاسفانه باهاش آشنا نیستم. در کل ولی بخوام بگم، ریویوهایی که از عجایب دوبی دیدم همه بهتر از یارا نارنجی توصیفش کردن.

ولی تفاوت عطرهای عربی با اروپایی های درجه یکی که مثلا در عطرافشان میبینیم همینا هستن. هیچ وقت انگار هیچ کدوم کامل پرفکت نیستن و همیشه یه چیزی آف هست. در حالی که درباره اروپایی ها فوقش میگیم این بو سلیقه ی من نیست. چه نژادپرستانه شد کامنتم! دقیقتر بخوام بگم، احتمالا اینا به خاطر اینه که صنعت عطرسازی در کشورهای عربی صنعت جدیدتر و نوپاتریه نسبت به غرب. پدرم مادربزرگی داشت که همیشه از دکتر رفتن امتناع میکرد و میگفت: «من نمیذارم این دکترا رو من دکتر بشن!» کلا به آزمون و خطا و تجربه کردن جامعه پزشکی اعتقاد نداشت. اما ما. ما بخیل نیستیم. ما اجازه میدیم صنعت عطرسازی عربی رو ما عطرساز بشه.

مریم خانم امیدوارم که خیلی گیجتون نکرده باشم. به نظرم هر کدوم براتون جذاب تره بخرید و تجربه ش کنید. دنیا دو روزه.

میشه بیشتر درباره رایحه توضیح بدین؟ از این عطرهای پودری وانیلی هست درسته؟ و اینکه پرفورمنس ضعیفه یعنی خودتون هم به سختی متوجه بوش میشین؟ یا صرفا بازخورد نمیگیرین؟ من یه مدتیه تو فکر خریدش هستم.

شیر توت فرنگی که بعد از چندی به یک وانیل خیلی دلپذیر تبدیل میشه! یک تم استوایی شبیه بادی اسپلش cheirosa 62 هم داره. ولی بیش از هر چیزی من رو یاد mont blanc signature میندازه. منتها با افزوده شدن نت توت فرنگی. البته که به وضوح، کیفیت سیگنچر رو نداره. اما فوق العاده دوست داشتنی هست. سیاژ و ماندگاری عالی. تغییر نت ها هم کاملا حس میشه. دلم میخواد همه لباسها و موهام رودر این رایحه غرق کنم و در حالی که در این حباب صورتی لذت بخش غوطه ور میشم این سال سخت رو به باد بسپارم و کمی استراحت کنم.

من تقریبا به همون اندازه که اروپایی میخرم اماراتی هم میخرم. ولی بلایندبای شکست خورده خیلی بیشتر تو حوزه اماراتی ها داشتم. نوآوری هاشون گاهی باعث خلق ترکیبات عجیبی میشه. (به طور خاص منظورم Ajayeb Dubai Lattafa هست که ترکیب عود و انبه هست و گاهی خیلی به دل نمینشینه.)
یه چیز دیگه اینکه به نظرم در کارهای اماراتی عمق کمتری هست. (اینجا منظورم خمره هست مثلا. که علی رغم اینکه واقعا دوستش دارم به نظرم زیادی خطی هست.) قطعا کل فلسفه وجودی برندهای اماراتی برای من خوشایند و‌ در این شرایط اقتصادی تسکین دهنده هست. با این حال به دلایلی که بالا گفتم قطعا هنوز عطر اروپایی یه چیز دیگه ست. راستی اگر میشه بگید برندهایی مثل اتار کلکشن رو از کجا میخرید

دلیل تلخی و تاریکی نسخه اینتنس نت کنجد هست اگر اشتباه نکنم، که منم باهاش مشکل دارم و در نسخه قرمز اثری ازش نیست. نسخه قرمز یه داغی و حرارت خاصی داره از نظر من (شاید به خاطر زنجبیل.) جذاب و هیجان انگیزه. ولی انتردی مورد علاقه ی من کماکان خود ادوپرفیوم اصلی هست. ترکیب بهشتی گلابی و گل مریم و وانیل و خس خس. نمیدونم این توضیحات کمکی میکنه یا نه. به نظرم قرمز رو بدون تست نخرید. (انگار عطرافشان سمپلش رو داره.) البته این رو هم بگم که درای داون خود ادوپرفیوم اصلی هم، یعنی بویی که بعد از چندین روز ازش روی لباس باقی میمونه، به خاطر ترکیب خس خس و پچولی کمی تندی و تیزی داره.

لیلی خانم، خیلی خوش برگشتین به عطرافشان! من فکر کنم بیشتر ریویوهای فرگرنتیکای شما رو خوندم و خیلی برام جالب بودن. درباره ی لَ بِل، باید بگم که من هم شدیدا گورماند و وانیل و شیرین پسند ام. و به طور خاص عاشق نت گلابی ام. (در لنتردی یا ایررزیستیبل از ژیوانژی و در ایدول لنکوم و جیمی چو اودوپرفیوم.) ولی این از معدود عطرهاییه که اصلا نتونستم تحملشون کنم. هر چه سعی کردم نتونستم دلیل شهرت عطری که انقدر صرفا مزه آبنبات میده رو بفهمم. آب نباتی که حتی خوشمزه باشه نه. یعنی نه مثل پرادا کندی که عمیق و چند لایه و مهربون و پودری باشه. بلکه خیلی مصنوعی. حتی باید بگم عطریه که میزان شیرینیش برام زننده ست. (که اتفاقیه که هرگز چه در دنیای خوراکی ها و چه بوها برای من نیفتاده تا حالا.) برای همین به نظرم مناسب برای بلایند بای نیست.

هر کامنتی که در اون بوی عطری، هر عطری، به حشره کش تعبیر بشه عمیقا و قلبا من رو آزار میده.