دو بار دکانت گرفتین یه بارم نسخه اصلی رو گرفتین بعد تازه میگین فهمیدین «عطر شما» نیست؟ ای بابا!

چه شیشه زیبایی! «خیابان صلح»…

انقدر من از اینکار فروشنده ها بدم میاد! همین که اول خودشون بو میکنن. اغلب تو این مغازه های معروف وزرا خودشون رو کاغذ اسپری میکنن و اول خودشون کاغذ رو میزنن به دماغشون. بعد تعارف میکنند به آدم. متاسفانه نمیشه هم گفت «آقا چرا میزنی به دماغت؟» کرونا هم اینها رو درست نکرد.

ماری جان پخش یارا به نظرم بالاتر هست. ولی خب یارا یه تم مصنوعی تری داره نسبت به مون بلان.

من راستش نمیدونم چه اصراریه که هر وقت اینجا هر کسی نظری مخالف کسی میده فورا تاکید بشه که عطر «سلیقه ای» هست و نظر هر کس محترمه. نه به نظرم اگر بگیم این عطر کار «ناشیانه ای» هست داریم به تخصص عطار حمله میکنیم و دیگه صحبت از سلیقه شخصی نیست. اگر بگین دوستش ندارم ولی مساله میشه سلیقه. ولی باز درباره سلیقه ها میشه حرف زد. چرا اینجاییم پس؟ اینجاییم که یکی با همه وجودش از بویی حرف بزنه به خاطرات و عمیق ترین حس هاش ربطش بده و اون یکی بگه اه این چیه بوی حشره کش میده. وگرنه که میرفتیم تو فروم فلسفه یا علوم سیاسی حرف میزدیم.

چند روز قبل بطری فیک این عطر رو (فیک بد ها، نه فیک خوب!) در مغازه ای روی دستم اسپری کردم و تا چند ساعتی مبهوت بوی مرموز و جادویی اش بودم. لازمه بگم که من هرگز اصلش رو بو نکردم. اما یه ترکیب امبری سیاه یا شاید پچولی و رز عجیب از همون ورژن فیک روی دستم باقی موند که هی بهش برمیگشتم و با خودم میگفتم پس اصل این چی بوده یعنی؟ یه چیزی بین نت ها و یا شاید در ترکیبشون هست که یکتا و بی نظیرش میکنه. خلاصه اینکه مونا خانم، احساستون رو به میدنایت سیاه جادویی عمیقا درک میکنم!

اینکه بوش رودوست نداشته باشید یا حشره کش های خیلی باکلاسی استفاده کنید رو میشه بالاخره یه جوری درک کرد. ولی «ناشیانه»؟ نفرمایید. این واژه خیلی غریب هست با هر عطری از نارسیسو.

این عطر اصلا بهاری نیست به نظر من. تونکا داره که گرمه.

عطرها ممکنه اون طور در واقعیت نباشند که در خاطره ی ما باقی موندند

چقدر جالب بود توصیفتون