من هم دقیقا همین مساله رو دارم با عطرهای رزی! خودم عاشقشون هستم ولی نسبت به اینکه یک دفعه یک جا نشسته باشم و عطر گرون قیمتی زده باشم و یه نفر یهو بلند بگه «کی عطر مشهدی زده؟» واقعا دافعه دارم. جدیدا به این نتیجه رسیدم یه عطر مشهدی سفارش بدم ببینم چیه!

در خصوص این عطر بعید میدونم کسی تستش کرده باشه چون اصلا دکانتش رو هیچ سایتی نداره. میگن دقیقا عین بوی دلینا اکسکلوسیو هست. بنابراین اون رو تست کرده باشید انگار همینو تست کردید. احتمالا هم عطری که رز از نت های برجسته ش هست بوی رز خواهد داشت و فیدبک عطر مشهدی. کلا الان که فکر میکنم دلینا شاید در ایران به همین دلیل اندازه ی غرب محبوب نیست. بر عکس باکارات روژ.
من هم خیلی دوست دارم این عطر رو بلایند بای کنم ولی هنوز یه کم با قیمتهای آرماف به عنوان کپی کار اماراتی کنار نیومدم و هنوز دارم بهش فکر میکنم که این بیشتر می ارزه یا مثلا آدم لالیک بخره.

چون با شما مخالف هستم دلیل نمیشه منظورتون رو «نفهمیدم».

اینهایی که گفتید همه برای بانوان بالای سی سال ممنوع هست؟ عجب :)

سوال من این هست که اساسا عطر خوب چرا باید حتما پیچیده باشه؟ و کلا پیچیدگی یعنی چه؟ عطرهای نارسیسو خیلی خاص و باکیفیت هستند. مشکی که در این عطرها استفاده میشه همیشه بی نظیره. تقریبا همه شون ترکیبهای بی نظیر از مشک و گل هستند. مدل عطرهایی که تبدیل میشن به پوست دوم آدم. یعنی اطرافیان ممکنه فکر کنند این بویی که این آدم میده تقریبا بوی طبیعی خودشه. عطرهای نارسیسو اساسا زیبایی شون در اینه که میتونند انقدر ساده باشند اما بی نظیر. خود همین یک جور پیچیدگیه. چون سادگی معمولا کسل کننده ست.

در ساعات پایانی شب بر روی راحتی منزل دوستی لمیده بودم که لالیک ساتن اش را (تلفظ صحیح فرانسه همین است) به دستم داد و از سر کنجکاوی یک اسپری روی دستم زدم. چند عطر دیگر آن دوست را هم آزمودم اما در بین بوها دائم دنبال چیزی می گشتم که چند لحظه بعد فهمیدم ساتن است. به تجربه آموخته ام که گاردنیا چنین تاثیری در من ایجاد می کند. هر عطری با رایحه ی گاردنیا حالت بهشتی و دست نیافتنی ای برای من پیدا می کند. ساتن با بطری قشنگش که باید آن را با ظرافت بر میز توالتی از جنس چوب گردو در کنار بطری پودر و ماتیک قرار داد با رایحه دل انگیز گاردنیا و هلیوتروپ آغاز می شود و به نرمی، بی آنکه بفهمید چطور و کی و کجا، آن لطافت جای خود را به ترکیب بی نظری از پودر و چوب می دهد. نمیدانم این همه وقت چطور از تیررس من مخفی مانده بودی ساتن صورتی زیبای عزیز.

اتفاقا یکی از نکات مثبت ایدول (که ضمنا من بوش رو فوق العاده دوست دارم) طراحی شیشه اش هست. به سادگی توی کیف یا چمدون جا میشه و هیچ اذیت و آزاری نداره. بطری های برندهای خوبی مثل لنکوم هم اصولا به سادگی نمیشکنن، نگران نباشید. من به عنوان آدمی که همیشه باید یه عطر همراهش باشه بارها لنکوم ها و گرلن ها و حتی لطافه هام رو انداختم و هیچ آخ نگفتن.

۲ سال پیش بلایند بای کردین و به دلتون ننشست ولی بعد دو تا شیشه ازش تموم کردین؟ 🙄

پرنیان جان من ویدیوی سرژ لوترن رو که در خصوصش نوشته بودید مشاهده کردم. واقعا اینها عطار نیستند، عطار-فیلسوف-شاعر هستند. یک مفهومی که من اخیرا زیاد بهش فکر می کنم و سرژ لوترن هم اشاره ای اینجا بهش می کنه مفهوم ناهماهنگی هست. اینکه عطر خوب فقط ترکیبی از نت هایی که در هماهنگی با هم مثل یک سمفونی موزون حرکت می کنند نیست بلکه یک ناهماهنگی، یک عنصر ناخالص و خارجی و آزاردهنده، باید در ترکیب باشه تا اون ترکیب به شاهکار تبدیل بشه. این من رو خیلی به یاد عطرهایی میندازه که داخلش یه جورهایی fecal notes وجود داره، مثل سالومه. که البته من سعادت بوییدن هیچ یک از این دو رو نداشته ام. اما این مفهوم خیلی جذاب و به زندگی و حتی به عشق نزدیک هست.

من خیلی در کامیونیتی عطرافشان تازه وارد هستم و واقعا عاشق این هستم که هر چند وقت یک بار با ورق زدن نوشته ها و نظرها، نویسنده های مورد علاقه م رو پیدا کنم. کامنت هاتون از اون دسته هست که انگار هر بار تازه است. نوشته ها و ارجاع های قشنگ شما صبح من رو خوش کرد.

«عجایب دوبی» عطری مناسب تابستان و هوای گرم و مرطوب هست. با بوی غالب انبه آغاز میشه. خود انبه، و نه مربا یا شربت انبه. یعنی ترشی انبه کاملا حس میشه. این بو تقریبا تا آخر باقی میمونه و یک جاهایی گیاهانی (احتمالا ازمانتوس) هم سر و کله شون پیدا میشه. اما بعد از تقریبا یک هفته استفاده ی مرتب و با عشق از این عطر، به نظرم رسید که حالا کاملا ته بوی عود رو احساس میکنم. حتی از همون ابتدا اگر خیلی دقیق بشید در کنار مانگو رگه هایی از عود هست و در پایان بعد از ۴-۵ ساعت آنچه باقی میمونه در واقع عود هست.
این شکل استفاده از عود برای من خیلی عجیب هست و شاید خوشایندترین و ملایمترین شکلی هست که بشه با عود مواجه شد. عجایب دوبی ضمنا یکی از قشنگترین شیشه ها در کلکسیون من هست، و خود شیشه به شکل عجیبی آدم رو یاد خوردن یک نوشیدنی خنک در گرمای تابستون میندازه.

در کل، همه چیز عجایب رو دوست دارم به غیر از اینکه ترجیح میدادم کمی شیرین تر باشه. و جدیدا متوجه شدم لِیِر کردنش با عطرهای شیرین وانیلی یا نارگیلی این کسری رو برطرف میکنه.