به به،چه عطر خوشمزه ای ، مثل خوردن صبحانه گرم،تو یک صبح برفی ولی آفتابیه، اون نت کره چقدر هیجان انگیز هست. البته بگم که حرف خیلی جدیدی برای گفتن و بوی منحصربفردی نداره، به جز همون بوی کره ،ولی غایت و نهایت یک عطر گورماند میتونه به حساب بیاد که البته عجیب هم نیست چون ساخته ی دست زاروکیان هست.

شیکی و لوکسی از این عطر میباره. و فضای کلاسیک داره. تداعی این برای من یک مرد دیپلمات اروپایی باید در دهه ۶۰ و اوایل ۷۰ میلادی هست که داره میره مذاکرات بین‌المللی و حتما کت و شلوار و کراوات دیور یا آرمانی یا دیگه بیژن پوشیده چون اصلا به غیر از این لوکسی این عطر رو جواب نمیده.
سیاژ و ماندگاری بی نهایت
این هم بگم که درای داون اش بعد از چندین ساعت فقط بوی رز میده و این میتونه نقطه ضعف اش باشه.

بوی یاس به شدت در این عطر غالب هست. عین یک خواننده گروه کر که بخواد عمدا صداش رو روی صدای بقیه بندازه و نگذاره صدای بقیه شنیده بشه اینجا هم یاس نمی گذاره بوی بقیه در بیاد.اینم بگم که خوشبختانه یاسش بوی حشره کش نمیده :) 😁البته بعد بوی لیمو میاد که از نوع لیموی تازه و سرحال کننده نیست بلکه بیشتر بوی جوهر لیمو میده. درای داون اش به طرز عجیبی من رو یاد چارلی بلو میندازه ولی با عرض معذرت از دوست دارانش چارلی به نظرم خوشبو تر بود

سلام آقای دپر گرامی
به نظرم عمدتا مردونه هست و من شخصا این رایحه رو روی خانم ها نمیپسندم. ولی پیشنهاد بلایند بای نمیدم اصلا رایحه امنی نیست

بوی مینی سیگار های برگ (نه سیگارت) خاص با طعم آلبالویی وانیلی رو میده، یک سیگار نیمه کشیده شده که روشن توی یک جاسیگاری فلزی گذاشته شده. عمده ترین نوت ها به نظرم وانیل و روایح دودی هستند در شروع.حتی در اوپنینگ به نظرم کمی بوی ماهی دودی میده . بعد در میدل و درای داون وانیل هی کمرنگ تر و آلبالو پر رنگ تر میشه. بوی بقیه نت ها به خصوص میوه ها و زعفرون رو شامه ی من حس نمیکنه در کل اگر کسی پیش من این عطر رو میزد بیشتر امکان داشت بهش بگم که چه سیگار خوشبویی کشیدی تا این که چه عطر خوشبویی زدی

سپاس! 👌فکر نمیکردم هیچ وقت این مدل نوشته و این ایده ها رو تو عطرافشان ببینم

مرسی از آرزوی خوبت مسیح امیدوارم مرغ آمین یا کالسکه ی بابانوئل یا فرشته ی آرزو موقعی که داشتید این رو مینوشتید از این دور و بر رد شده باشند،باشد که برسم به گاردنیای محبوبم

امروز که ازش استفاده کردم
خونه ی شکلاتی داستان هانسل و گرتل برام تداعی شد.
با این تفاوت که در بین داستان هیچ جادوگر بدجنس و فضای تیره و تاری نبود و هانسل و گرتل تا آخر از خوردن خونه ی شکلاتی در وسط باغ پر گل لذت بردند.
فروید من رو ببخشه که تصور کردم لذت انقدر ابتدایی و بی پایان و بدون فضای تاریک و دارک میتونه وجود داشته باشه 😉 تقصیر شوپارد ویش بود شایدم اصلا به همین دلیل اسمش ویش هست. برنگیزاننده ی wishful thinking

دانای واژگان را پرسیدم
عقل!؟
خندید:
بندی بر زانوی شتر
پس گوهر جنون را دانستم
که ازاده و گشاده
ویرانگرای و ویرانگر
در سینه می وزد
این یعنی
کازاد و سرکشی
که آیینه ای شده ست نگاهت
که در یقین بلورینش
تاریک ها روشن
و
دور ها نزدیک
تصویر می شود.

شعر از استاد خویی

به قول اون خواننده ای که ای کاش خودش رو ضایع نمی کرد: خاطره خود کلانتر جان است، بر سرت بشکند هوار شود.