ایریس دِقَژی، یا “دراژه های زنبقی” از کالکشن مزون لانکوم…
احتمالا واژه دراژه به گوشتون خورده. تو انگلیسی و فرانسوی، دراژه به مغزِ بادام/اجیل کاراملی و شیرین با روکش شکلات، آبنبات و غیره(مثلا اینجا زنبق!) اطلاق میشه که احتمالا اکثرا میل کردید.
ایریس دقژی، یه کار خوش ساخت با محوریت بادامه. یه بادام شیک و روغنی(واژه بهتری به ذهنم نرسید)، تو بک گراند شیرین و پودری.عطار(خانم ناتالی لارسن) نسبتا تونسته بادامِ تلخ رو توی این بساطِ پودری، رام کنه. ولی کماکان تو اپنینگ کار جدا بودن نت بادام از سایرین حس میشه و تا انتها نت بادام تلخ کاملا از روی پوست دریافت میشه.نسبتا شیرینیش زیاده هر چی میگذره هم شیرین تر میشه، و کیفیت رایحه خوبه…
بطور خلاصه با یه رایحه مغزی(آجیلی)، پودری و شیرین طرفیم.
پرفورمنسش خوبه واقعا، ماندگاریش بهتر از پخش و خطِ بوشه ولی مجموعا عملکردش خیلی خوبه که خب با این قیمتش کمتر ازین بود مایه شرمندگی بود:|
سن پوشش هم ۲۵ به بالاست بنظرم. مناسب فصل سرده…مجلسیه و بنظرم به اندازه کافی شیک و استخوان دار هست.خیلی مناسب روزانه و محل کار هم نیست با توجه به سبک رایحه و پرفورمنس قویش. شیشه های این کالکشنِ لوکس لانکوم خیلی شکیل و زیباست واقعا.

سلام و احترام آقای ژوسیو :)
در یک کلام: شاهکار !
یه اثر هنری دیگه از خانم لارسون…
بیشترین چیزی که با بوییدنش یاداوری میشه بوی تراشه مداد و خرده چوب های نجاریه در همراهی یه زنبقِ بسیار شکیلِ پودری، با شیرینی کاملا متعادل… اپنینگش که واقعا محشره (شیرینی لطیف گلابی+زنبق+ فلفل سیاه بصورت یه هاله) و تو اسنیف اول میشه عاشقش شد. احتمال زیاد شما که دیور اوم اینتنس رو میپسندید ازین عطر هم خوشتون میاد ولی بنسبت دیور اوم زنانه تر و شیرین تره… یعنی مجموعا بیشتر متمایل به یه عطر زنانه است ولی درای داونش با برجسته شدن پچولی(نعناع هندی) و کم شدن شیرینی یونیسکس تر میشه.
نکته دیگه اینکه من از این لاینِ بوچرون ( در اصل بوشِران) چندتا عطر تست کردم و باید بگم بشدت باکیفیت و high end ان و کاملا ارزش هزینه کردن دارن. امیدوارم هرچه زودتر فولسایزشون موجود شه :)
اکثرشونم اسماً یونیسکسن اما عملا بیشتر متمایل به زنانه اند، البته چنتاشونو هنوز تست نکردم.

یه فلنکر بی ربط به نسخه ی مادر، آما نازنین.
وقتی پشت بند تیتر عطر، “اُن سواق” میاد( یک شب)، انتظار داشتم یه نسخه دارک تر و بقول فرنگیا masculine باشه، اما یهو ورق برگشت و الان برام ۶۰-۴۰ زنانه است و خودم مشتریش شدم. خیلی دیگه اغماض کنم، یونیسکسه :))
دفعات اول، میگفتم بارالها این بوی کدوم عطر زنانه ی تو دست و بالم رو میده و این شباهت مثل وسواس فکری شده بود اصلا. تا اینکه نهایتا پیداش کردم: میس دیور، نسخه بلومینگ بوکه! همون رزِ تر و تازه تو بستر نم گرفته ی معروف لاین میس دیور، که روی پوست تکسچرِ یه پارچه ی نمورِ معطر رو تقلید میکنن و چه زیبا ! یکوچولو تلخ تره این عطر که اتفاقا اپشن جذابیه برای من لااقل.
خلاصه که فرمول توصیف عطر ساده است: یه رز فرش با یه هاله ی شیرین و ضربان دار(احتمالا صدقه سر صندل)، مثل رزِ encre noir sport. یه بک گراند نمور هم داریم، مثل بوی اتوشویی ها یا وقتی لباس های خیس رو اتو میکشید. در کل عطر شیرین و رمانتیکی محسوب میشه اگر بخوایم تو پوشه ی مردونه روش بحث کنیم. خانم های رز پسند هم اینکارو حتما تست کنن، چون خودم بشخصه خوشم اومد، یه رز شیک و فرش با رگه های تلخ. :) خبری از گلاب هم نیست.
پرفورمنسش والا، ماندگاریِ آنچنان درست درمونی نداره و فکر کنم جزو معدود نقاط مشترک با نسخه اصلی، همین ماندگاریش باشه. اما پخشش راضی کنندست و هر ازچندگاهی هم یهو زبانه میکشه، جالب انگیز.

سلام و احترام هدیه جان :)
بله ربط داره یکمم شبیهن ؛)
هردوشون عطرایی شاد و میوه ای-گورماند ان با غلبه ی کارامل، ولی بن بن عطر سنگین و مجلسی تریه و گلد کوتور لایت تر. عملا گلد کوتور تو فضای باز فصل سرما خیلی کم جونه و به عبارتی ازون عطراست که پخش اروپایی دارن و لایته… اطرافیان رو هم اذیت نمیکنه با اینکه نسبتا خیلی شیرینه.
قیمت مناسب که والا همین انتخاب خوبیه اگه عطر با غلبه ی کارامل دوست داری.
قیمت های یکم بالاتر اما” پرادا کندی” کار شیک و خوشبوییه و کرکتر دوست داشتنی ای داره :)
باز یکم گرون تر،” دولچی ان گبانا the only one “هم کاراملی و شیرینه این یکی باز از حیث سنگین و رسمی بودن نزدیک تره بنظرم به بن بن…ولی یکم سن بالا تره…
ویکتوریاز سیکرت هم یه کار بنام “Rose caramel ” داره که من تست نکردم ولی خونده بودم که نظرات مثبتی راجعش بوده :)

یه موضوعی درمورد سمپل ها و تست کردنشون میخواستم بگم… یادمه قبلا اقای امیرمحمد اگر اشتباه نکرده باشم درمورد تفاوت حجم عطری ک اسپری میکنن گفته بودن ک واقعا بجا بود و درمورد مقایسه پرفورمنس واقعا باید لحاظ شه.
یه موضوع دیگه، که من بشخصه خیلی باهاش درگیر بودم، نحوه اسپری کردن سمپل و دست ریز برای تست اوله.
سمپل ها چون کوچیکن، ناخوداگاه با فاصله نزدیک تری نسبت به باتل فولسایز اسپری اشون میکنیم و مخصوصا اگر کیفیت اسپری سمپل خوب نباشه، یه عالم عطر بصورت متمرکز رو پوستتون دپو میشه و قریب به اتفاق تجربه بدی از تست براتون رقم میزنه و معمولا نظر اولیه رو منفی میکنه، برای همین پیشنهاد میکنم سمپلارو هم مثل عطر از ۱۵ یا حداکثر ۱۰ سانت اسپری کنید تا قضاوتتون درست تر باشه مخصوصا اگر یکبار فرصت تست دارید.
مورد دیگه، سمپل های مونده است. بعد از تست چنتا سمپل قدیمی، متوجه میشید که تو اسپری های اول یه بوی اهنی و شیرین تو اپنینگ‌عطر حس میشع که نباید به پای خود عطر گذاشت و یکم بگذره بهتر میشع و تو اسپری های بعد کلا از بین میره… این موضوع تو سمپل های پلاستیکی مخصوصا خیلییی رایجه. معروف ترینشم ژیوانشی و مارلی اند که واقعا جای تاسف داره و سمپل هاشون بدون تعارف آشغال اند. واقعا مایه ننگه برند باکیفیتی مثل ژیوانشی انقدرر سمپل هاش داغونن، عطرای ۳-۴ میلیونی، سمپل هایی که حتی درست اسپری هم نمیشن! یهو یه نقطه پرت میکنن به یه جای پوستت ک اصلا نشونه هم نرفتی :)))
هرمس، کارتیه، ون کلیف ان ارپلز بهترین سمپل هارو داشتن تو تستای من.
بدترین سمپل ها هم برای مارلی، ژیوانشی، دیور، گرلن و مزون فرانسیس مارژلا (Replica) بودن . چیه این قوطی پلاستیکی های بی کیفیت واقعا! کیفیت سمپل یک برند بنظرم خط مشی لاین های عطرش رو بخوبی نمایان میکنه!

سلام و احترام آقای افتخاریان، بزرگوارید و لطف دارید…
گودگرل و لاویه بل عطرای سنگین و مجلسی محسوب میشن و فضای گرفته تر و دنج تری ازین عطر دارن ، میشه گفت از حیث گورماند بودن بهم نزدیکن ولی اینکه بگیم پسندیده میشه یا نه، نمیشه مطمئن گفت…
اگر گودگرل رو دوست دارن، احتمال زیاد لاوردوز ردکیس انتخاب سیف تری خواهد بود تا اینکار…
باتوجه به دوتا عطری که فرمودین و رنج قیمت مورد نظرتون تست کردن این عطرا هم میتونه مفید باشه:
paco rabanne - Black XS
Elie saab- girl of now shine
DSQUARED2- Potion
این کار واقعا مهجوره ولی یه گورماند شیک و با درای داون چرمیه(پچولی بیس)
یه دوپ خوب برای ل وی ات بل هم داریم و اونم:
loewe- Aura florale هست
یه عطر خوش قیمت دیگه تو این حال و هوا هم Mauboussin Elixir ه…
GA- Si passione intense
یکم بالاتر از دو تومنه ولی فکر میکنم احتمال پسندیده شدنش برای طرفدارای ل وی ات بل زیاده
فکر میکنم تست کردن La petit robe noir intense از گرلن هم خالی از لطف نباشه… البته اینم دو و خورده ایه…
از ویوا لا جویسی، مدل گولد کوتور هم okه از نظر رایحه، اما من الان بعد حدود شیش هفت ماه، از خریدنش خیلی راضی نیستم با اینکه خیلی هایپ شده بود… پرفورمنسش برای ما ایرانی ها زیادی ضعیفه.

وقتی اِزارو میاد اسم عطر رو میذاره: “دختری تحت پیگرد” برداشت من اینه که بانوان جوان با محتوای (چاشنی!) این نارنجک بانمک، واقعا قراره یه جایی رو بترکونن. جمع، قلب، ذهن حالا هر چی ، که بنده همینجا تصدیق میکنم :))
چه دیزاینی واقعا! ضامن رو میکشی، اسپری میشه و بوم!
یه گورماند بسیار ارزنده و خوشبو. به عنوان کسی که الّا روز خدا تو فصل سرما بوی لاوردوز ردکیس میده، باید بگم که این عطر حدود ۶۰-۷۰ درصد منطبقه باهاش… تو این عطر یه بستر بیسکوییتی (زنجبیل) و کرمی بسیار زیبا هم وجود داره که واقعا لذت میبرم ازش. فلفل صورتی هی بینی رو قلقلک میده و تو فصل سرد غوغاست.عصاره شکوفه پرتقال-نرولی به شادی و نشاط عطر مخصوصا تو اپنینگ خیلی کمک کرده. خلاصه که حسابی خفنه :)
درمورد فضا و اکیژن مناسب پوشیدنش:
از اسمش معلومه، ملوس و “دخترانه” است، بنظرم از هجده تا سی رو پوشش میده… روزانه هست، ولی مناسب فضاهای اکادمیک و شغلی نیست، از طرفی انچنان که باید اتو کشیده هم نیست که بگیم رسمیه. من بهشون میگم عطرای دست -برگرفته از ماشینِ دست :)) خرید، کافه، دورهمی،…
ازونجایی که قیمتشون تقریبا یکسانه، یه مقایسه هم میکنم برای شیفتگان عطرای خوشمزه:
سن پوشش: هردوشون کم سن ان ولی لاوردوز یکم بالغ تره و وانتد گرل فلفلی تر و پر انرژی تر.
پرفورمنس کلی: لاوردوز با اختلاف اندک برنده است.
کیفیت رایحه: هردوشون خوبن. اگه عطرای فلفلی و کرمی-بیسکوییتی بیشتر دوست دارید، وانتدگرل برای شماست. اگر میوه ای-شکلاتی فندقی بیشتر دوست دارید، ردکیس.
موقعیت پوشش: لاوردوز جمعا سنگین تره و میشه رسمی تلقی شه اما وانتدگرل خودمونی تره.
بازخورد: هردو مثل بمب بازخوردن و شک نکنین :))) اقبال عمومی به این سبک بالاست.

ل ارتیسان Skin on skin برای من غالبا صحنه ی عرض اندام مشکه… بوی شبیه به بوی پشم طبیعی حیوان که معطره ولی یکوچولو کثیف، با یه ترشی خیلی عمیق و شبیه بوی پوست لیمو های سبز… شروعش مشکی ه، خیلی overt، و تقریبا بقیه رو تحت الشعاع قرار میده البته نه خیلی طولانی… راستش شاید خنده دار بنظر بیاد، ولی تو اولین نظر، حس کردم بوی کاغذِروزنامه میده… اگه یادتون باشه این بو رو البته. یکم که میگذره از عمق مشک شیرینی ظریف زنبق و زعفران خودشو نشون میده و اون ترشیِ اولین اسنیف ها محو تر میشه و رفته رفته از یه عطر نسبتا غریب و سخت پوش به یه عطر دنج و بالانس تبدیل میشه.
حقیقتا رایحه نهایی عطر ک شاید بعد یه ربع بهش برسه، نسبتا ساده است و بوی جیر معطر و کمی شیرین و گرم میده که احتمالا بیس گرم و یکم صیقلیش بخاطر همون مشکه که دیگه مثل سفره پهن شده و بقیه نت ها روش چیده شدن. بنظر من شیک و خاصه و تیپ و کرکتر خاصی رو هم میطلبه، البته فکر میکنم برای اقایون بهتر باشه. جدی، پخته و قوی(از نظر روحی و شخصیتی). بعضی عطرا هستن که سخت پسند نیستن، ولی احتمال اینکه شخص انتخابشون کنه کمه. میدونین چی میگم؟:)) مثل عطرایی که میگیم ترجیح میدم رو بقیه استشمامشون کنم. تکلیف معلوم نیست. این از هموناس.
از نظر سیلاژ و پخش فکر کنم با توجه به توصیفاتم بشه حدس زد که ضعیفه، عطریه که افراد نزدیک، شاید خیلی نزدیک:))) حسش میکنن. ماندگاریش ok ه. ینی نه عالیه نه در عرض یه ربع میپره…

من واقعا نمیدونم چجوری از رایحه ی همچین عطری شکایت کنم، یا نمیدونم چجوری بگم که خوب نیست، که به طرفدارای این برند و کاراش لااقل بر نخوره ولی لطفا، بدون تست اصلا و اصلا و اصلا برای این عطر هزینه نکنید… تا به اینجا هیچ فردی رو ندیدم که ازش بخوام این عطرو روی پوستم بو کنه و بازخورد بدی نشون نده. نمیدونم چه حکمتیه که هر عطری که دوستش ندارم تا به ابد هم ماندگاره و تا یک کیلومتر پروجکت میشه :))
اگر میشد مثل عطرای ژنریک-همه پسند، یه پوشه هم باز کنیم برای عطرایی که شاید انگشت شمار ادم بپسندنش، این عطر بنظرم باید بره تو اون پوشه. خلاصه که یه “نه” خیلی گنده برای این کار سرژ لوتانس…
پ ن: با احترام و ادب برای اقای صدیقی، بنظرم اصلا بوی قلیون میوه و تنباکو نمیده، بسیار صمغی و تلخه، عامیانه بگم یچیز تومایه های ته دیگ سوخته ی سبزی پلو (خدایا منو ببخش)…معنی اسمشم ک یعنی “قسمتی از گذشته ها” احتمالا منظورش اینه که این رایحه شبیه یه خاطرست که باید بگم که لوتانس بزرگوار، خاطره ی دارکی بود جدا :))

خیلی ریویوی روان و کاملی بود واقعا، تا الان با ریویوی هیچ عطری انقد قرابت نظر نداشتم :))