James HEELEY - Phoenicia

جیمز هیلی فونشیا

یه عطر عودی، بخوری،دودی و ادویه ای

جیمز هیلی فونشیا یکی از کاریزماتیک ترین عطرهایی هست که بنده دیدم.نت های اصلی کار عود، روایح بخوری و روایح دودی( تارتوس و لابدانوم) هستن.
نوع عودی که اینجا به کار رفته در کنار تارتوس تا حدی یاداور پرایوت لبل هست. اما دوز نت تارتوس اینجا پایینتره و نت های بخوری هم کمی حالت مرطوب به کار دادن و اون حس خشکی بی حد و حصر پرایوت لبل هم حس نمیشه.
وجه دیگه کار وجه ادویه ای یا بهتر بگم خشکباری کار هست که در کنار بخور تا حدی کارایی مثل وازامبا رو به یاد میاره.این رایحه بیشتر چیزی شبیه الوچه خشک ( دقیقتر بخوام بگم تمبر هندی) هست مثلا اما نت های اعلام شده خرما و کشمش هستن گرچه من هیچ شیرینی از کار حس نمیکنم.

جایی میخوندم که فونشیا قراره فضای تاریخی بندر فینیقیه رو تداعی کنه.کشتی های چوبی با بار ادویه و خشکبار و گوشت دودی و بخور و.. وبه نظرم موفق بوده.

بسیار عطر خاصیه و از بین تمام عطرهایی که من دیدم تقریبا هیچ مشابهی نداره. پرفورمنس خوبی هم داره و با توجه به فضای کاریزماتیکش گزینه بسیار مناسبی برای عطر امضا هست .البته فعلا کاملا در ایران نایاب هست‌.

باسلام، دوستان لطفا چند کار مشابه با رایحه ای بالزامیکی معرفی کنید، ممنونم

فونشیا جیمز هیلی.
یه عطر بخوری_ ادویه ای_ چوبی شرقی و تیره و غم انگیز.
نت اصلی این کار هم همون اینسنس و صمغ کندر هست که بویی خیلی شبیه به سقز خودمون رو داره.
یه شیرینی خاصی کار رو همراهی میکنه که ظاهرا خرما هست و کار یه تم خیس عمیق و به اصطلاح گازدار داره که فک میکنم نتیجه نت های بوزی و لابدانوم باشه.
نکته عجیب اینه که اندوه بزرگی کار رو همراهی میکنه که علتش رو نمیدونم و شاید علتش این باشه که اکثر مواد لازم برای عزاداری رو داره( عود و خرما و ادویه هایی که ما تو حلوای عزا استفاده میکنیم و..)
واقعا سخته تو غروب غربت همچین عطری رو بزنی. البته نمیدونم این به خاطرات من بستگی داره یا ..
راستی فونشیا به معنی فینیقیه هست..

شاید اینجور بوهای بخوری ادویه ای برای یه مسیحی کاتولیک یاداور فضای روحانی و عرفانی کلیسا باشه ولی برای من فقط یاداور عطاری های پایین شهره

Phoenicia James Heeley

فونشا یا فینیسه اسمی هست که جیمز هیلی برای عطری انتخاب کرده که قرار هست به من تصور شخصی هیلی از فینیقیه رو نشون بده. امیدوارم قبل از این دهه ی نکبت لبنان رفته باشید. فینیقیه سالها فرامانروای دریای مدیترانه بوده و در پیشرفت کردن بشر هم بسیار نقش داشته. اما فونشا یا فینیسیه نه تصویر فینیقیه رو میده و نه حتی به نشانه های فینیقیه رجوع میکنه. خالق رنگ ارغوانی فینیقیه ای ها هستن و نبایستی در طراحی و مارکتینگ مورد غفلت قرار بگیره. بگذریم . .
.
فونشا عطری رزینی-چوبی-بخوری-بالزامیک هست. تلفظ این ها پشت سر هم تصوری عربی و یا احتمالا خاطره ای از عطرهای مونتل یا استفان آمبر(هامبرت) پدیدار کنه. اما اینگونه نمیشه. فونشا ملایم رفتار میکنه و روی رفتارهای بولدش خط قرمز کشیده.
فونشا با چهره ی جذابش ، اندامی متوسط ،سوگوار و معنوی و مورد احترام داره که از وتیور بوربن (لالیک انک نواغ) و وتیور سیاه اندونزی نشات گرفته که پیرامونش رو هوایی معتدل تا گرم (نه داغ) و شیرینی توامان بخور عود و کندر در بر گرفته و در ذرات هوا صدای گزش شیرین و مغموم اما آرام رزین لادن که در بافتی مش.روبی-شکری جریان پیدا کرده رو میشنوید.
عطری محزون اما شیرین. با اندکی تب و بیقراری که میتونه هم از یک قرار عاشفانه سر بلند بیرون بیاد و هم از یک حالت معنوی.
6.5 از 10 میگیره از من. اما کاملا روی تستش تاکید دارم چرا که احتمالا شما هم مدت هاست دلتون برای بی قراری و تب آلودگی احساسات تون تنگ شده. و این عطر میتونه بخشی ازش رو بازنمایش کنه.