یه انتقادی که به بازار عطر امروز ایران هست و واقعا نمیدونم چرا جدی گرفته نمیشه؛ اینه که «چرا ۹۰ درصد مواقع بزرگترین و گرونترین سایز هر عطر وارد میشه و به فروش گذاشته میشه؟!»
خیلی پارادوکس داره این قضیه! یعنی قاعدتا تو ایران با این وضع فجیع باید سایز های اقتصادی تر وارد بشه ولی برعکس همه ۱۰۰ میل و ۹۰ میل و فول سایز!
بفرض همین مکعب های نارسیسو سایز۵۰ میل دارن ک حداقل یک تومن ارزون تر میشه قیمتش. از بس عطرای فول و گرون پر شده تو فروشگاها، و تگ قیمت مینیاتوری ها انقدر خنده دار شده که بساط عطردوست ها شده پر از دکانت های ۱۰ میل با نشنی که ابدا هم بصرفه نیست. واقعا مایه تاسفه. ای کاش یکم مشتری مدارانه تر برخورد بشه و سایز های کوچکتر عطرها هم منصفانه تر قیمت گذاری بشن. عطری ک ۱۰۰ میلش ۳ میلیونه ۱۵ میلش با یه شیشه ی زشت و بدترکیب شبیه شامپو ، نباید ۱ میلیون باشه قاعدتا و این فقط تو ایران عزیزمون صورت میگیرد.

جدید ترین فلنکر لاین لانویی ترزور لانکوم، که همین امسال لانچ شده یعنی مدل اینتنس…
روغن بادام تلخ ، روان بر روی مربای گیلاس!
یکی از نت هایی که اصولا در ۸۰-۷۰ درصد مواقع باعث میشه من از رایحه یک عطر خوشم نیاد، بادام تلخه. اگر این ماده ی مغذی :)) هنرمندانه و پودری کار نشه توی عطر(مثل ایریس درجز از لاین مزون لانکوم) ، بنظر من رایحه اون عطر شبیه یه ماده ی کمیکال و داروییه و این نت قشنگ مثل روغن روی اب میمونه و تو ذوق میزنه .
شروع این عطر انقدر روغنی و بادامیه که حد نداره، یه بمب شربتی و شیرین که از توش یه مشت آهنین و دارویی(که القصه همون بادام تلخه) محکم میخوره به گیرنده های بویاییتون. یعنی اولین اسپری اش روی پوست داشت ترغیبم میکرد دستمو قطع کنم. یکم بهش بی توجهی کردم، کم کم جا افتاد و بادام تلخ کاملا واضح در یه بیس گیلاسی و بسیار شیرین و تارتی(مثل لپتیت روب نویر ادوپارفوم گرلن) خودنمایی کرد، رایتیتش هر چقدر بیشتر میمونه قابل تحمل تر و ok تر میشه و شباهت های بیشتری به لپتیت روب نویر پیدا میکنه ولی از نظر من حتی از اونم شیرین تره. حقیقتا خواستم بخاطر درای داونش بهش ارفاق کنم ولی درای داونشم بیش از حد شیرین بود حتی برای من که شیرین پسندم. فلذا مجموعا یک «نه» گنده به این عطر. بجز شیشه ی گوگولیش البته که اونم بصورت یک ایده شخصی عرض میکنم که از شیشه هایی که واینمیستن و خوابیدن خیلی استقبال نمیکنم.
پخش و موندگاری بالاست، عطر شب های سرد و مهمانی ها، کرکتر جوان و اغواگر و پرانرژی ای داره.
هیچ شباهتی هم به لانویی ترزور مادر نداره از نظر من…

چه ریویوی خوب و قوی ای! درود بر شما

خواهش میکنم شقایق جان❤️

سلام و احترام.
در چهارچوب، این مدل تفاوت چشم گیر و آنچنانی با نسخه اصلی نداره، نسخه مادر رز لطیف تر، خنک تر و تمیز تری داره، این مدل شیرین تر ، گورماند تر (توی درای داون یکم creamy میشه و وسطاش با دقت میشه رد پای کاراملی و تافی طور استخراج کرد) . پرفورمنسشم بهتره.
در کل نسخه مادر سبک تر و تمیز تر و خنک تره و این نسخه در همون چهارچوب (رزی-مشکی-تمیز) ، شیرین تر،گورماندتر و جوان تر شده. راستش وقتی روی پوست میشینه و مدتی میگذره شبیه بادی لوشن ها و بادی واش های با کیفیت میشه یکم رایحش. خوشبو و دخترانه و عروسکی(در انتها).
من شخصا نسخه مادر رو بیشتر میپسندم. این مدل یکی از نقاط قوت نسخه مادر یعنی خنکا و تمیزی اش رو نداره…اما در کل خوشبو و دخترانه است و شیشه ی رنگارنگ خیلی گوگولی ای داره اماااا طراحی باتل های این لاین مجموعا افتضاحه شبیه نان لواش و بسیار بد دست.
پ ن: والا من که بوی پاپ کورن حس نکردم.

رز د اسپارتا- بوشران
تا اینجای کار بعد از امبر د الکساندریه، این دومین کار ازین لاین بوشرانه که واقعا دوسش ندارم :))
یه رز شیرین، عربیک و چوبی که در خاطره بویایی ما ایرانی ها بویی مثل حلوا، حرم های زیارتی یا مراسم مذهبی و اجسام متبرک میده. من رو برد به ۱۳ سالگی، وقتی که همچین بویی رو توی مسجد الحرام بعد از شستشوی کعبه با گلاب(کلا پارچه ی کعبه بوی گلاب اعلا و عطر با محوریت رز و شیرین میده) و مغازه های نزدیک مسجد النبی که پر از تسبیح و امثالهم هستند حس کرده بودم… رایحه مجموعا رزی(گل سرخ نه، گل رز دمشقی یا محمدی)، چوبی و شیرینه… مثل یه شربت رز و زعفرون که بوش با بوی عود گرم و گران قیمت عربی قاطی شده باشه و استشمامش کنید.
کیفیت رایحه بالاست و رایحه با کیفیتی داره این عطر مثل سایر اعضای لاینش. پرفورمنسش متوسطه و انچنان که انتظار میره از سبک اش، قوی و پر سر و صدا نیست.
در کل برخلاف غربی ها که بنظر بیاد ازین سبک استقبال کنن و خب رایحه rich ای محسوب بشه براشون (که خب هست)، گمان میکنم کمتر ایرانی ای استقبال کنه ازین سبک روایح در حال حاضر… بهتر بگم، انچنان مطابق سلیقه ی روزِ تیپیکال ایرانی ها بنظر نمیاد.

واندر بوکه(دسته گل اعجاب انگیز)- موگله…
به محض اسپری اش فریاد «من یه عضو از خاندان موگله هستم» بلند میشه… شیرینی اگزجره و اقراق شده، نت ها و اکورد های نه چندان موزون که گروه خون اشون به هم نمیخوره و انگار میخواد از عرف و خط مشی کلی عطرای زنانه فاصله بگیره :)) اولین چیزی که به ذهن من اومد، این بود ک من این بو رو یجا با همین وایب و واکنش که «ااا این چیه» تست کردم وبا یکم تلاش فهمیدم چقدر شبیه aura از همین برنده…
یه انفجار سبز و شیرین و رقیق(در عین حال که گرم و شیرینه یکمم انگار امواج خنکیِ اکواتیک ازش بلند میشه) در ابتدای کار حس میشه…یه چیزی که باعث شد بنظرم آنچنان عطر سیفی نیاد، این بود که اوایلش همراه اون تفاسیر یه ته بوی برنجی و پخته هم داره…یعنی اصلا این آب روی روغن میموند بیشتر لزینکه بد باشه شبیه یه چرای گنده بود. تغییر نت نداره در سیرش… جز اینکه اون ته بوی پخته و برنجی اش (که چک کردم تو فرگرنتیکا مثینکه تو نت هاش یه نوع نان هست!) محو میشه و رایحه میره به سمت و سوی اکواتیک و سبز و شیرین شدن…
عملا یه ترکیب مسموم از حدود هفتاد درصد AURA، بیست درصد Alien با همون شیرینی رقیق و شکری اش و ده درصد نت های آبزی یا جدید و «اعجاب انگیز» :))) اصلا شاید حق داشتن که همچین اسمی روش گذاشتن، چون قرار بوده بر اساس نت ها دسته گل باشه ولی بطرز اعجاب انگیزی بیشتر شبیه یه پاتیل نوشیدنی توی رستوران سه دسته جاروی هری پاتره.
پخش و موندگاری خوب و بسیار خطرناک برای بلایند بای (تیپیکال عطرای موگله)
شخصا aura رو میپسندم ولی این عطر، نه. خیلی ناموزون و نامرتبه برای سلیقه ی شخص من.

نارسیسو رودریگز- اسنس او د ماسک…
احتمالا بنظر خیلی جفت و جور نمیاد، عطری که در تیترش مشک داشته باشه، مشکی باشه، اما فرش، و حتی خیس و تر و تازه باشه… اما این عطر نزدیک ترین تجربه به بوییدن کرم نیوآ از داخل کاسه اشه :)) همون قدر کرمی، یواش، خیس و مهربون…
یکم بریم تو بطن رایحه، بنظر رایحه تلفیقی از خنکای یک رز فرش و آبدار با بیس پودری و تمیز مشک و شیرینیِ زنبقه که در نهایت اومده و خنکای رز رو با تلفیق پودربچه طورِ زنبق و مشک تلفیق کرده و شده یک رایحه تمیز و کرمی و خنک. حتی جالبه ولی با دوتا اسپری پشت هم بینی من یکم رایحه رو اکواتیک و هم فرض کرد و حتی حس کردم ممکنه یاس هم باشه تو ترکیب… جالب انگیز…
ماندگاری و پخشش متوسطه و بنسبت نوع رایحه میشه گفت خوبه. کیفیت رایحه خوبه، کار رو تمیز دراوردن :))
همخوانی طراحی باتل با رایحه خیلی خوبه، بنظرم این نقره ای صیقلی که حس آینه طور و خنکی داره یاداور پاکیزگی و سادگیه. با مدل اصلی(اسنس) هم شباهت داره ولی اون خفه تر و مشکی تره برخلاف اینکه تو تیترش مشک نداره مثل این نسخه :))
پ ن: من باب اینکه چقدر باید توقعتون از باکس عطر های مشابه توی فرگرنتیکا و حتی اینجا کم باشه… اینو از سمت خودم بگم که تو اولین تستم گفتم عه چقد شبیه لیپ استیک رژ از فردریک مال ه اینجاهم زدم؛ همینجوری جهت تلطیف فضا سمپل لیپ استیک رژ هم رو مچ دست مخالفم زدم و رایحشونو مقایسه کردم و… با وجود اشتراکات کم، اصلا شبیه نبودن…صرفا چون در بازه های متفاوت تستشون کردم و جزییات رایحشون رو فراموش کرده بودم بخاطر کلیاتشون بنظرم شبیه اومدن…اتفاق رایجیه،حالا حساب کنید به نظر افرادی که صرفا یبار عطرارو تو فروشگاه یا امثالهم تست میکنن چقدر میشه اتکا کرد، فلذا خیلی اعتنا نکنید .

سلام و ارادت از منه ماری جان🤍
خوشحالم که باز فعالیت دارین تو سایت تا از تجربیات و نقد های خوبت استفاده کنیم🌹

به این نتیجه رسیدم که هرچقدر تعداد عطر بیشتری تست کنید و سال های بیشتری از اغاز تست عطرهای مختلفتون بگذره با لاین شلیمار گرلن بهتر کنار میاید و بیشتر قدرشو میدونید :)) حتی اگر اونقدرا باب سلیقتون نباشه… بعد از چند سال مجدد این کار و شلیمار اصلی رو تست کردم و به این همه غنا و اصالت شرقی که توی استخوان بندیشون هست درود فرستادم :دی
مخصوصا نسخه سوفل، که مدرن تره و wearable تر برای زنان مدرن … من موافق نیستم که فلنکر سوفل بی استخوان تر از نسخه مادره، بلکه صرفا به روز تره ؛انگار از سنت فاصله گرفته ولی کماکان استخوان داره و بنظر من در سطح و کلاس نیشه…توی عطرای دیزاینر ما چنین رایحه ی پربار و با کیفیتی کم پیدا میکنیم. بهر حال هرچند شلیمار پیلار یا مادر کار قوی و هنرمندانه ایه که همواره در بین عطردوستان ستایش میشه(که لایقش هم هست) اما برای خرید و پوشش ، نسخه های سوفل و اینیشیال (و نسخه ی اینشیال لئو) در دنیای مدرن امروز و برای سلیقه ی امروزو پیشنهاد میکنم… پوشیدن شلیمار مادر احتمالا به هر ترفندی بازهم بازخورد منفی بدنبال داشته باشه اما اگر این فلنکر های مدرن تر با پوشش و سکنات درخورشون پوشیده بشن به معنای واقعی کلام غوغا هستند، اصیل، شیک، بالغ و شرقی.